Yâ hayra men düfinet fi’t turbi a’zamuhû
Fe tâbe min tîybi hinne’l kâu vel ikemü

(Ey bedeni toprağa gömülmüş hayru’l enam
Burcu burcu kokutmuş bedenin dağı taşı)

Nefsi’l fedâü li kabri ente sâkinühü
Fîhi’l afâfü ve fîhi’l cûdü ve’l keramü

(Senin yattığın kabre canım fedadır
Ordadır şeref seha ordadır kerimler başı.)

Ente habîbüllezi türcâ şefâatühü
‘İnde’s-sirâti iza mâ zelleti’l kademü

(Sen doğru yolda ayağı kaymış olan için
Şefâati dilenen Allah’ın sevgilisisin)

Levlâke mâ hulikat şemsün velâ kameru
Velâ semâün velâ levhunvelâ kalemü

(Sen olmasaydın güneş ve ay
Gökyüzü levh u mahfûz ve kalem de yaratılmazdı)