Vech-i yâre dûş olan âlemde seyrân istemez Cânını canâne teslim eyleyen cân istemez
Bu misâfirhânenin fânîliğin fehm eyleyen Hâne-i kalbinde Hakk’dan gayri mihmân istemez
Cennet ummaz kamûdan kaçmaz Hakk’ın âşıkları Ârif oldur cennet içre hûri gılmân istemez
Gerçi zâhir ilminin nef î de vardır tâlibe Şekki yoktur ârifin âyât-ı Kurân istemez
Zâhida ârif neye baksa heman Hakk görünür Bil ki esrara erenler nur-u irfân istemez
İrci î âvâzı erdi mürg-i cânın sırrına Bîkarâr oldu anınçün verd-i handân istemez
Mâsivallah’dan mücerred oldu İbrahim bugün Vârını dildâra verdi vasl-u hicrân istemez.