Tâ dil verelden “Sünbül”e
Sünbülîler derler bize
Meyletmeyiz gayri güle
Sünbülîler derler bize

Erişdi sem’a bir sadâ
İns ü melek eyler nidâ
Mümkün müdür şükrün edâ
Sünbülîler derler bize

Bu gülşenin kimi gülün
Sever kimisi bülbülün
Aldık hemen biz “Sünbül”ün
Sünbülîler derler bize

Ol “Sünbül”e ermezse el
Fahri ana çekme emel
Besdir dile nakş-ı ezel
Sünbülîler derler bize