Hakikat sırrı esrarın, cihanda ancak ehl-i hal anlar,
Avam olan ne bilsin, hâleti aşk-ı vebal anlar.
Görür mü her taharetsiz, sanırsın âlem-i kalpde,
Gönül seyrin beyan etsen, basiretsiz hayal anlar.
Okurlar Levh-i Mahfuz’un kitabın ehl-i aşk olan,
Kalan zahirde billâhi, heman bir gîyli gâl anlar.
Baka camın şarabından, müyesser olmayan şahsa,
Cihanın zehrin nûş içuben biçare bal anlar
Tefekkür ede mi Seyfi rümûz-ı aşkı her âdem,
Hakîkat sözlerin her şahıs ne bilsün hoş hısal anlar.