Hira dağına bir gün rahmet indi gökyüzünden. Oku dedi Cebrail. Rabbinin adıyla oku. Yeri ve göğü güneşi ve ayı senin için yaratan Rabbinin adıyla oku. Nur ışığıyla aydınlandı Hira dağı ve bekleyen gözlere rahmet ve özleyen yüreklere bir damla su gibi oku dedi Cebrail. Rabbinin adıyla oku. Okşadı sırtını Cebrail. Yüzüne gülümsedi. Aydınlandı Hira, tutuştu yıldızlar. İnsanlığa susamıştı Mekke. Sana susamıştı Ya Rasulallah ve sen geldin sonunda. İnsanlığa rahmet, gönüllere rahmet, gözlere rahmet geldi. Hani gelmez diyorlardı senin için. Hani yalanlıyorlardı. Şimdi ne diyeceklerdi kimbilir. Nitekim yoluna dikenler atmadı mı Leheb. Küfre girmedi mi bile bile. Ve nasıl da gül oldu dikenler ve nasıl da Leheb’e yatak oldu. Senin yoluna kurban olan Habeşi, aşkınla ciğeri tutuşan Ebubekir, senin sevdana yeminli bir ümmet. Nasıl olur da okumaz ya Rasul seni bizlere rahmet yollayan Rabbinin adıyla.
Hira dağına bir gün rahmet indi gökyüzünden. Oku dedi Cebrail. Seni var eden Rabbinin adıyla oku. İnsanlığı var eden, kâinatı var eden Rabbinin adıyla oku Cebrail. Hira’nın içinde sonsuz bir nur parladı. Sonsuz bir ışıktı gözleri Muhammed’in. Cebrail sırtını okşadı. Yüzüne gülümsedi. Bir müjde bekliyordu insanlık. Seni bekliyordu uzaklarda Üveys. Yüzünü bile görmemişken kokunu nasıl alabilirdi Ya Rasul. Kokuna sevdalandı Üveys. Kaç kez yollara düştü de çöllerde süründü de yüzünü görmeden kokuna sevdalandı Ya Rasulallah. Kaç kez öldü senin için. Kaç kez dirildi. Bir gün kapına geldi bir ikindi vakti. Sen o sıra camideydin. Yüzünü görmeden annesinin vasiyetiyle geri döndü. Döndüğü yollarda attığı her adımda ağladı senin için. Kokun için ağladı Ya Rasul. Suya yıldızlar düştü o gece. Cebrail yüzüne gülümsedi. Üveys’i ve ümmeti yaratan Rabbinin adıyla oku dedi. Rabbinin adıyla oku. Semalarda parlayan ışıklar gibiydi gül yüzün. Uzun ve soluksuz bakışlarında sırtına mührü vurmaya geldi Cebrail. Oku dedi, insanı bir kan pıhtısından yaratan Rabbinin adıyla oku dedi. O kelam ki, bütün âlemi anlatan, o kelam ki suyun yüzündeki güzelliği, yapraktaki yeşilliği, kâinatın var olma sebebini anlatan, o kelam ki Ya Resul aşkı anlatan sevdayı anlatan onu anlatan seni anlatan Rabbinin kelamı. Cebrail yüzündeki nura baktı, oku dedi. O kelam sahibinin adıyla oku. İnsanı yeryüzünün en üstün varlığı kılan, seni insanlığa müjdeleyen Rabbinin adıyla oku dedi Cebrail. O ki merhamet sahibi, güç sahibi, aşk sahibi. Nasıl olur da bu ümmet o kelamı seni bizlere bir armağan gibi suna Rabbinin adıyla okumaz Ya Rasulallah. Hira dağında sessiz bir devir başladı o gün. İnsanlığın kurtuluşu başladı. Sevdalı bakan gözlerin sevdası başladı. Vuslat başladı Ya Resul Aşk başladı. Kirlenmiş insanlığın arındığı bir umman başladı. Cebrail yüzüne baktı, oku dedi. Çünkü biz seni âlemlere rahmet olarak gönderdik. Sen bizlere rahmetsin Ya Resul. Sen gülsün. Sen sevdasın sen aşksın Ya Rasulallah sen aşksın.