Kırk yıldır gurbetçi yaşar Avrupada, binbir çileyle..
Kimi birkaç kuruş kazanmıştır belki.
Kimi çiğerparesini kaybetmiştir can pazarında.
İşte biricik evladını uyuşturucuya kurban veren bir babanın feryadı:
Hayalin karşımdan gitmiyor oğlum
Acın azalmıyor, bitmiyor oğlum
Ne kadar zorlasam beyin gücümü
Dayanmaya sabrım yetmiyor oğlum
Bütün acıları düşündüm durdum
Birinden alarak birine verdim
Bunu yaşayana, bilene sordum
Acını kantarlar tartmıyor oğlum
Ummanda yüzüyor keder gemisi
Birisi gidiyor, gelir birisi
Yolcusu, eşyası, yükün hepsi
Batsın diyorum, batmıyor oğul
Genç yaşında seni toprağa verdim
Ölüm gerçeğinin sırrına erdim
Hâlbuki ne hayal, ne düşler kurdum
Takdirden öteye gitmiyor Oğlum
Evlat acısıymış en büyük acı
Sabırdan başka yok, hiçbir ilacı
Herşey Allah’ındır kullar kiracı
Ocaklar ebedi tütmüyor oğlum
Kaderin böyleymiş, yirmidört yaşın
Kısmetin kesilmiş, tükenmiş aşın
Dünyaya doymayan talihsiz başın
Dertlerden kurtulup yatmıyor oğlum
Sende uydun gençlik heveslerine
Kolayını seçtin zorluk yerine
Çekeceğin yazılmış defterine
Çarşıdaki hesap tutmuyor oğlum
Gururlanıyordun selvi boyunla
Mükemmel yetiştin sen herşeyinle
Hiçbirşey bitmiyor süper beyinle
Kötülüğe akıl ermiyor oğlum
Gönlümün bahçesi sarardı, soldu
Çiçekler kurudu, bülbüller öldü
Gönül saraylarım virane oldu
Satsam bile para etmiyor oğlum
Hayır, şer Allah’tan imanım sonsuz
Ümidim kayboldu kalınca sensiz
Kaldım çaresiz, hedefsiz, yönsüz
Hiçbirşey yerini tutmuyor oğlum
Evet, sana söylüyorum kardeşim, bacım, delikanlım
Yeter artık, ne olur, gel hele…
———
Ben beni bileli ben sana hasret
Bas beni bağrına bitsin bu vuslat
Gel hele gel hele
Yaramı sar hele
Gel hele gel hele
Ne olur gel hele
Ben seni bileli ben sana muhtaç
Yaralı gönlüme sensin tek ilaç
Gel hele gel hele
Yarami sar hele
Gel hele gel hele
Ne olur gel hele
Ben seni bileli sana sevdalı
Ben beni bileli gönlüm yaralı
Gel hele gel hele
Yaramı sar hele
Gel hele gel hele
Ne olur gel hele