Anlatır ölümü, ağlatır beni,
Gözlerimde nemdir mezar taşları.
Sessizce söyleşir eskiyle yeni,
Ne kutlu bir demdir mezar taşları…

Gönüller terk edip köşkü sarayı,
Bir buluşma yeri yapmış orayı.
Geride kalanlar bekler sırayı,
Bir ince elemdir mezar taşları…

Şu mebus Mehmet Bey, şu Ahmet Ağa,
Sırt sırta bir misal olmuşlar çağa,
Topraktan gelip de yine toprağa,
Gömülmüş kalemdir mezar taşları…

Kiminin zamanla silinmiş ismi,
Kimine çizilmiş bir lale resmi,
Belki şu hasmıydı, belki de hısmı,
Bin sırra kademdir mezar taşları…

İnanan kalplerin bayram sevinci,
Celil ne sonuncu, ne de birinci.
Bir tahta parçası, bir mermer inci,
İbreti âlemdir mezar taşları…