Barut ve kan ardından karanlıkları yırtan, annesi paramparça olmuş ve sonsuzluk kanatları takan bir bebeğin çığlık sesi.
Ağlama, ağlama Bosna’m ağlama. Nedir bu çağlara sığmayan ülke, çılgın kin, amansız nefret, ağlama. Bekle ve gör. Gelecek, inan gelecek gülen günler. Büyüyecek yüreğinde tomurcuklanan sevdalar. Ağlama. Sönecek bu insafsız zulümler, dinecek göz pınarlarında çağlayan seller.
Ağlama, bak dağlar ardındaki kızıl şafak yerini mutlaka bu maviliklere bırakacak.
Ağlama Bosna’m ağlama.
****
Bosna’nın üstünde bir kara gölge
Zulümler içinde Bosna ağlıyor
Karnı aç masum küçük bir bebe
Öksüz kalmış nice yavru ağlıyor
Ağlıyor ağlıyor ecdad ağlıyor
****
Özlemiş kardaşım hasret yurduna
Anacığım diyen mektup ağlıyor
Canın feda etmiş vatan uğruna
Üzerinde kanlı toprak ağlıyor
Ağlıyor ağlıyor ecdad ağlıyor
****
Dökülen kanlarım helaldir sana Bosna
Kabrinde gül açmış şehit tabutu
Ellerim semada dilim duada
Öksüz kalmış nice yavru ağlıyor