Acı haber yetişti.
Ateş sardı her yanı,
Sanki alan tutuştu.
Uçmağa vardı gönül, emri ferman yürüdü,
Kolum kanadım kırık, ulu kervan yürüdü,
Ay yıldızlı tabutun, nişanında sır gizli,
Bülbüllerin feryadı, goncalarda zar gizli,
Ben sana sus diyemem, ağla karanfil ağla,
Bozkurtların yastadır, şimdi karalar bağla.
Gider iken semadan, kar düştü çiçeklere,
Kerem yangını gibi, ar düştü çiçeklere,
Vakit tamam olunca, kapıları açtılar,
Sırattan geçer iken, el eyleyip geçtiler.
Sonunda şehitlerin, buluştuğu an geldi,
Kapıları açtılar dediler ki Han geldi.
O anda safa geçti İmamoğlu, Önkuzu,
Saf saf oldu melekler, göründü O’nun yüzü…
Hanlar hanı Bayındır, haber saldı her ada,
İlteriş’e, Saltuk’a, Kültigin ve Kürşat’a…
Orda kavuşma günü, bu tarafta matem var,
Payesine ayrılmış, sırrı suret hatem var,
Biliriz ki orada seni dostlar ağırlar,
Burada yürekler yanık, yanar burda bağırlar.
Gözün aydın Duracık, gözün aydın Esendağ,
Erciyes’te göz yaşı, yetim kaldı Hasandağ,
Ardın sıra dualar, tekbir veren gönüller,
O an gazi dervişler, hem alperen gönüller,
Yemin ettiler yemin, sancağa dikmek için,
Toprağı devirmeli, tohumlar ekmek için…
Şimdi türbedarların, bayrak tutar gün gece,
Dervişlerin, Alplerin orda yatar gün gece,
Kimisi toya gelir, kimisinde sünnet var,
Ora ‘ Türk’ün Türbesi ‘, can olana kıymet var,
Sonumuz kara toprak, gün gelende gideriz
Bir gün sararır yaprak an gelende gideriz…
Uzaklarda değilsin, yanımdasın sevdiğim,
Öyle özlemişim ki, canımdasın sevdiğim.

Sefaiyem vay bana!
Canan gitti… Can gitti…
Başın sağ olsun Turan…
Başbuğ Alparslan gitti…!