Dil ne bilir şekeri, şerbeti
Aldığın lezzeti baldan mı sandın?
Ne arı, ne ağaç verir nimeti
Elmayı, narı daldan mı sandın?
Baharı gönderir al gelin gibi
Bir hazine ki, görünmez dibi
O Cemil’dir, Cemal O’nun tecellisi
Güzeli yeşilden, aldan mı sandın?
Çok istesen de inadın olmaz
Takdirden öte muradın olmaz
O uçurursa, senin kanadın olmaz
Uçmayı kuştan, kartaldan mı sandın?
O’nun emriyle göktedir varlıklar
O’nun emriyle yerde kalabalıklar
Allah dilerse, kavağa çıkar balıklar
Şu düzenli hayatı faldan mı sandın!
Gördüğün göremediğin göz O’nun
Bildiğin, bilemediğin öz O’nun
Dediğin, diyemediğin söz O’nun
Kelamı dudaktan, dilden mi sandın?
O dilerse azlar çok olur
O dilerse varlar yok olur
O dilerse açlar tok olur
Tokluğu paradan, puldan mı sandın?
İbrahim duada, Nemrut’un ateşinde
Ateşler gülizar olur, türlü esrar içinde
Oğul razı kurbandır babasının peşinde
Kesmeyen bıçağı İsmail’den mi sandın?
Zulmün kucağında Musa’lar doğar
Açılır bahr-ı ahmer küffarı boğar
Sükût edince esbap, bıldırcın yağar
Yoksa nusreti sen, ebabilden mi sandın?
Kâh gülersin, kâh dilhunsun gözyaşına
Gün olur tuz bulamazsın aşına
Dün, bugün ne geldiyse başına
Eden O’dur, eyleyen O, ah ah, kuldan mı sandın?
Ateşini söndürdün, suyunda kaldın
Sütünü içtin de koyunda kaldın
Dünyayı evlattan, maldan mı sandın?
Bülbülün zarını gülden mi sandın?
O’nun sanatı, varlığın nakışında
O’nun şefkati ananın bakışında
O’nun rahmeti, suyun akışında
Suyu pınardan, gölden mi sandın?
Ellerin titrer fer kesilir gözlerde
Kapılırsın pek amansız bir derde
Maraz, musibet ancak bir perde
Kul kul eceli sen Azrail’den mi sandın?
A’male bakarsın ateşi tartar
Rahmete bakarsın ümidin artar
Kurtar beni Allah’ım kurtar
Ah gönül necatı sen amelden mi sandın?
Kurtar beni Allah’ım kurtar
Kurtar bizi Allah’ım kurtar
Ey gönül necatı sen amelden mi sandın?