Ey Oğul,
İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler.
Avun oğlum avun.
Güçlüsün, kuvvetlisin, akıllısın, kelamlısın.
Ama; Bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen,
Öfken ve nefsin bir olup aklını yener.
Sabah rüzgârlarında savrulur gidersin.
Daima sabırlı, sebatlı ve iradene sahip olasın.
Dünya senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir.
Bütün fethedilmeyen gizemler, bilinmeyenler, görülmeyenler.
Ancak; senin erdemlerinle gün ışığına çıkacaktır.
Ananı, Atanı say, bereket büyüklerle beraberdir.
Bu dünyada inancını kaybedenler yeşilken çorak olur, çöllere dönerler
Açık sözlü ol. Her sözü üstüne alma, gördün söyleme, bildin bilme.
Sevildiğin yere sık gidip gelme, kalkar itibarın muhabbet olmaz.
Üç kişiye acı:
Cahiller arasındaki âlime,
Zenginken fakir düşene,
Hatırlı iken itibarını kaybedene.
Unutma ki! Yüksekte yer tutanlar, aşağıdakiler kadar emniyette değildir.
Haklı olduğunda mücadeleden korkma.
Bilesin ki! Atın iyisine doru,
Yiğidin iyisine deli derler…
Ey oğul, Bey’sin!
Bundan sonra öfke bize, uysallık sana.
Güceniklik bize gönül almak sana.
Suçlamak bize, katlanmak sana.
Acizlik bize yanılgı bize hoş görmek sana, geçimsizlikler çatışmalar anlaşmazlıklar bize, adalet sana,
Kötü göz şom ağız haksız yorum bize, bağışlamak sana.
Ey oğul, bundan sonra bölmek bize bütünlemek sana
Üşengeçlik bize uyarmak gayretlendirmek şekillendirmek sana
Ey oğul sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz.
Şunu da unutma ve insanı yaşat ki devlet yaşasın.
Ey oğul, yükün ağır, işin çetin, gücün kıla bağlı. Allah yardımcın olsun.