Mavi tutkular bırakıyorum sana,yanında ıslah edilmez düşler çocuğum.Sanki denizlerde yükünü koparmış mayın gibi yalnız ve tehlikeli geçti yolculuğum.Kuşlar uçardı göğümde ben deli olurdum.Yağmur yağar,yerle gök birleşirdi,arada olan bana olurdu.Sakin ol annem,kimdir iddiasız haykıran bu vadide,yok işte ana yok eziyetini esirgeyen bir şey.Her şey deprem şiddetinde seyreder penceremde.Bu yarım kalmış tablo fırça ve renkler sana.Bedenimdeki nehre binip gidiyorum ben,gidiyorum yıldırımlar ülkesine,açarak bağrımı fırtınalara,sarı tangolar kalıyor geride,kapısına gün ışığı taşıdığım evler içinde gelecek günleri tek başına yaşıyorum daha gelmeden.Bu yüzden şarkım anlaşılmıyor,sahipsiz kalıyor bestem.Dilimle ilgisi olmayan lezzetlerim oluyor,acılar sofrasında kuş sütüm eksik değil.Avucumda saklıyorum rüzgara konan benekli kelebeği.Bilinçsiz konuşursa gözlerim konuşacak susuyor bedenim.Unutulmasın fakat ölümün de bir gün ölümsüzleşeceği.