Ümîd kapında recâ tapunda kulluğum sana
Ey pâdişâh-ı hüsn kapında kul senin atâ senin

Sevdim demekle mümkün değil ki sevem seni
Cânım meğer ki sen sevesin bendeni hubb-i rızâ senin

Senden ne isteyem âsitânına durup ne duâ edem
İstemek bilmeyen gedâ senin istenecek duâ senin

Sen âşinâlığınla açasın yüz âşinâ kılıp
Bî-gâne senin demem ki âşinâ senin

Ey tabîb-i hâzık-ı Hak Hulûsî hastaya
Bir şifâ bahş eyle ki derd senin devâ senin

Her şey sebebsiz hüsnüne bir âşık-ı şeydâ senin
Âlem cemâlin şem’ine zerre-i nâ-peydâ senin

Kimse cemâlin nûrunu ayn-ı ayânla görmedi
Tâ yok olup da olmadan ol gördüğü bînâ senin

Varım diyene varlığın yok olduğunu bildirip
Ma’dûm olup gördüğü ol her var-ı bî-pervâ senin

Hâdî-i râh ettin şehâ zülf-i semendini sana
Kim tutdu oldu âşinâ ol ârif-i dânâ senin

Sen Hâdî olmasan ana kimdir ki yol bula sana
Sensin bu Hâdî-i hüdâ her fi’l ü her ehvâ senin

Kim olsa bula rif’atin ger olmasa inâyetin
Muhtâc-ı lutf u devletin Hulûsî-i ednâ senin