Ben evliliğin bu kadar güzel bir şey olduğunu bilmiyordum. 25 yaşını aştığım da artık ailem çok fazla baskı kurmaya başladı evlenmem için. Olabildiğince kaçmaya çalıştım lakin daha fazla dayanamayıp kabul ettim. Rabbimin ikram ve ihsanı olsa gerek ki sevgili hayatı gibi bir haram geçmişim olmadı. Namazında Niyazında biriyim. Çok yakın olmasa da tanıdığım bildiğim bi akrabamızın kızını tavsiye etti annem , bende kabul ettim. Neyse gitmeler , gelmeler , istemeler , düğün falan derken evlendik. Evlendik ama evde varlığımla yokluğumun arasında bir fark yok. Bunu ben bile hissediyorum. Eşim ise hep sabrediyor. Neyse böyle ruhsuz , mutsuz 3 yıl geçirdik. Aynı zamanda o kadar çok kızıyorum ki kendime böyle yapacaktın neden evlendin. Hele ki eşimin benim umursamazlığıma , pervasızlığıma sabredip , her akşam o eve geldiğimde kapıyı ilk günkü heyecanla açıp ” hoşgeldin ” deyip tebessüm edişi , Haksız olduğum halde ben bağırıp çağırırken , onun sabredişleri beni hem eziyor hem de daha çok çileden çıkarıyordu. Yine böyle bir gece de düşündüm ki bu işin devamı yok. Boşanmalıyız ama ortada bir sebep bile yok. Dedim ki ne olursa olsun bu iş bitecek. Sabah her şey normal kalktım işe gittim. Akşama kadar bir bahane bulamadım. İş yerinden çıkmak üzereydim ki patronum hiç olmayacak bir şeyden bana yüklendikçe yüklendi. Öyle bir fırça hayatım da hiç yemedim. Sinirliyim ki nasıl küplere biniyorum. Kapıyı çalıp onun o güler yüzlü açması ile patladım artık. Çektim kolundan sertçe aldım karşıma ağzıma geleni sayıyorum , neler söylüyorum anlatamam. Kaldırdı başını öyle bir baktı ki gözlerimin ta içine , sanki korktum bi an. Dondum kaldım öylece. Bir tek kelime söyledi bana ve ben bittim , tükendim. Elim ayağım kesildi gitti , nasıl ağlıyorum hıçkırırcasına , duramıyorum ayakta dizlerimin üzerine çöküverdim. Sanki daha önce hiç duymamışım gibi ama öyle bir etkiledi ki beni , oysa daha önce duymuştum insanı çok sakinleştirdiğini. Dedim ki ; ” bir daha söyler misin ? ” – ” LA İLAHE İLLALLAH “…
Kelime-i tevhid islama girişin anahtarıydı ve benim de kalbimin tam yerinde , zamanında öylesine güzel bir telaffuzla söylemesiyle açılı verdi. Şimdi nasılım biliyor musunuz ? Onu bir an mutsuz edeceğim diye ödüm kopuyor. Anladım ki rabbini bilmeyen , kendini bilmez , kendini bilmeyen eşini bilmez. Değilmiş mutluluk istikamet , insan yaptıklarıyla oluyor mutlak müstehak. Şimdilerde duyduğunuz o aşk sözleri ” seni Allah için seviyorumlar ” falan filan hepsi yalan. İnsan evlenmediği birini Allah için sevemez. Şeytanın sevdirdiğini de fark edemez. Efendimizin (s.a.v)’ de buyurduğu gibi ; ” birbirini sevenler için nikah kadar güzel bir şey görülmemiştir. ”
Unutmayın en güzel ve gerçek aşklar nikah ile başlar…