Heyhat!
Boşa geçiyor hayat
Yaşantılar çok bayat
Ne tuz kaldı ne de tat

Tadımız tuzumuz kalmadı yerinde
Değil ki hiçbir şey yerli yerinde
Hayat dediğin bu yerde
Kim kimin derdinde

Ve biz, gelemeyince kendimize bela geldi
Belki biraz geliriz belki kendimize
Sonra çıkınca düze, vay halimize!
Bu ne nankörlük evet bir zamanlar kördük
Ama kaldır artık şu perdeyi daha ne gördük..

Ezanları duyduk, ama bitmeyen bahaneler uydurduk
Ve savrulduk, dört bir yana, yana yana
Bunu anlayana başka söz gerekmez
Anlamayana söz yetmez

Yeryüzünde yaşayan ölüler gibiyiz
Dirilmenin vakti gelmedi mi?

Gelmedi mi,
Bu olanlar sana yetmedi mi?
Aklın her şeye erdi de
Namaza niyaza ermedi mi?

Yetmedi mi, sayısız nimetler verildi
Ama sen yedin yedin doymadın
Kendine hiç sormadın
Niçin yaratıldım, niçin yaşıyorum
diye ‘sormadın’

Kula bela gelmez
Hak yazmadıkça
Hak bela yazmaz
Kul azmadıkça

Ve Rabbim karşılık verir azapça

Geldiğimiz Nokta
Bu durakta, içimiz yanmakta
Güzel günler dilerim
Son Durak’ta..