Müzdelife’desin vakit bayram gecesi etraf karanlık ve sessiz ilerliyorsun biraz daha ilerliyorsun evet geldin vadinin yatağındasın bak gecenin kara kalbine saplanan nur oklarına bak Allah’ın melekût âleminin bekçisi meleklerin kanatlarına bak adsız namsız yüz binlerce insan yerin üzerine yayılmış bak herkes yıldızların aktığı göğü seyre dalmış bak kimi ölü gibi kefeni ile yatıyor bak kimin zahid gibi ibadet ediyor bak kimi asker gibi mermi temin ediyor işte Müzdelife burası Meş’ar-i Haram hududu Allah tarafından çizilmiş yer Kur’an’da zikredilmiş yer sıkılaştırıcı ve yaklaştırıcı yer ikinci vakfenin yapıldığı yer kul haklarının affedildiği yer Allah adının zikredildiği yer şeytana atılan taşların toplandığı yer kısa bir durak bak burada çadır kurulmamış isim numara takılmamış boş bir yer buluyorsun oraya hırkanı seriyorsun akşamla yatsıyı cem ediyorsun şimdi sıra savaş hazırlığında şeytana karşı savaş kötülüğe karşı savaş zulme karşı savaş günahlara karşı savaş cephanelik karşında hemen yanı başında herkes gibi hazırlığa başlıyorsun yarınki savaş için taş topluyorsun taşları temiz düzgün ve parlak seçiyorsun çünkü bu savaş çok ciddi ve farklı bir savaş ateşle değil taşla savaş maddi değil manevi savaş hakiki değil mecazi savaş hazırlığın tamamlandı şimdi sıra istirahatta yatıyorsun uykuya dalıyorsun şafak söküyor bayram sabahı oluyor ezan esintisi seni uykudan uyarıyor ezanlar Müzdelife semalarını inletiyor makamlar farklı sesler farklı simalar farklı renkler farklı sözler bir manalar bir ezanlar bir kametler bir din bir kitap bir kıble bir Peygamber bir ümmet bir Allah bir cemaat saf saf oluyor sesli kıraatle namaz kılınıyor sabah namazını kılıyorsun ayağa kalkıyorsun vakit geldi bak ve zamanı kul haklarını affettirme zamanı yorgun argın halinle uykulu mahmur halinle ellerini Meş’arın nurlu semasına açıyorsun boynunu büküyorsun imanla aşkla coşkuyla Allaha yalvarıyorsun Allah diyorsun Allah’ım diyorsun affet diyorsun bağışla diyorsun Senden başka kimsem yok diyorsun Sen varken kime gideyim diyorsun Senin adın Gaffar iken kime yalvarayım diyorsun başka affeden tanımıyorum Sana geldim diyorsun affeden Sensin bağışlayan Sensin diyorsun için yanıyor inliyorsun bağrın yanıyor ağlıyorsun pişmanlıktan kavruluyorsun üzerindeki kul haklarını hatırlıyorsun bazen yalan bazen gıybet olmuştun bazen sesle bazen sözle kırıcı olmuştun bazen tavırla bazen hareketle üzücü olmuştun bazen alıcı olmuştun vermeyen olmuştun her şeye Kadir olan Allah’a imdadına koşuyor senin üzerinde hakkı olan kulunu razı ediyor o da Sana hakkımı helal ediyor böylece kul hakları af oluyor huzur ve sevinç gönlüne doluyor şimdi gözlerinin yaşını siliyorsun hırkanı ve taşlarını alıyorsun tekbirlerde Mina’ya doğru yürüyorsun.