Elif Allah’ın kânı
Be Bağdad’dır mekânı,
Te Tanrı’nın aslanı;
Abdülkädir Geylânî.

Se sabittir sırrından
Cim cemâli nûrundan,
Ha Habibin ilminden;
Abdulkâdir Geylânî.

Hı Hudâ’nın yapısı
Dal delalet kapısı,
Zal zeliller tapısı;
Abdulkâdir Geylânî.

Re Rabbimi hamân çok,
Ze Zebûndur özü tok,
Sin sivâda meyli yok;
Abdülkadir Geylanî.

Şın şefâat serveri,
Sad safânın rehberi,
Dad dalâletten beri;
Abdülkadir Geylânî.

Tı tarîkat Sultânı,
Zı zâhirdir bürhânı,
Ayın Aşkın nişânı;
Abdülkadir Geylânî.

Ğayın ğâyet zikri çok,
Fe fenâda fikri yok,
Kaf kurbette özü tok;
Abdülkadir Geylânî.

Kef kerâmettir işi,
Lâm letâfet cümbüşü,
Mim muhabbet dervişi;
Abdülkâdir Geylânî.

Nun naziri yok onun,
Vav vücûdu zamanın,
He hem hatm-i cihânın;
Abdülkâdir Geylânî.

Lâm Elif’dir mekânı,
Ye’nin yoktur nişânı,
Kuddûsî’nin Sultânı;
Abdülkâdir Geylânî.