Ahmağa verme sırrını bir gün gelir açar olur
İyi niyetliyim deyip döküp yere saçar olur

Sıdkı sadâkati bilmez söz verir sözünde durmaz
Tam da güvendiğin anda sırtın dönüp kaçar olur

Denedim sayısız defa sorsan nedir bilmez vefâ
Görse etrafta bir hatâ hemen paha biçer olur

Kendi de bilmez aldanır niyetini hâlis sanır
İyilik diye şerre varır imânsızca göçer olur

Kendisini âkil sanır şol nefsini ilâh tanır
Gâfil doğup gâfil ölür gaflet suyun içer olur

Almaz mânevî kokuyu kurumuştur vefâ suyu
Bilmez dosta kazar kuyu ol kuyuya düşer olur

Zanneder ki iylik yapar yapım derken yakıp yıkar
İyliğinden fitne çıkar cehennemde pişer olur

Ayıya bak neler etti dostum dedi taşı attı
Gûya dosta iyilik yaptı kendisi de şaşar olur

Akıllı ona denir ki ayılarla dostluk kurmaz
Dostluğuna hiç güvenmez ayılardan kaçar olur

Ben ahmak değilim diyen ispatlasın dediğini
Akıl fikir ferâsetle Hakk’ı bâtıl seçer olur

Yunûsî Allah’a yalvar komasın ahmak eline
Allah’ın sevdiği kullar ahmaklıktan geçer olur