Allah’ım ne büyüksün
beni şâir eyledin
dilimi dilin edip
hikmetleri söyledin

Aşk tuzağına çekip
muhabbet oku atıp
kafeslere kapatıp
aşkın ile avladın

Kafesten bırakmayıp
suçuma da bakmayıp
aşk yemiyle besleyip
beni bana koymadın

Bakınca aşkla cana
hayat verdin sen bana
âsî-yi gümrâh iken
günâhımı saymadın

Aşkın ile tavladın
nice kuşlar avladın
yoluna kurban edip
kanlarına doymadın

Aşkın çileli yolu
harab ediyor kulu
feryâd-ı figanları
kulak verip duymadın

Her gün binlerce kurban
kanı revân içinde
fedâ olurken aşka
elin kana boyadın

Seçtiklerin kurbana
bakmayanlardır cana
seçerken şöyle baktım
denî canı almadın

Yunûsî sana hayran
al fedâ olsun bu can
canımı verir iken
hiç de acı duymadım