Aşk gibi yol durur iken başka yollara gitmeye
Aşka tâlip olan canlar Hakk’tan gayrıya bakmaya

Selîm ola kalbi özü açık ola gönül gözü
Dürüst ola her bir sözü sözüne yalan katmaya

Aklı fikri Hakk olmalı Hakk’tan gayrıy yok bilmeli
Ölmeden evvel ölmeli uçuben dosta gitmeye

Kanatlanıp uçanları doğanı şâhin yaparlar
Av yapmaya götürürler ördeği keklik tutmaya

Cennette köşkü saraylar girsinler zâhit olanlar
Hakk’a âşık olan canlar cennete dâhî bakmaya

Âşık olan miskin olur Allah’ına teslim olur
Her yüzde dîdârı görür çâre yok gönül yıkmaya

Şeytân gönle dâim gelir vesveseyle benlik verir
Bilmez câhil Hakk’tan sanır nâs’a tepeden bakmaya

Kibir benlik yolu vurur kibri olan yolda kalır
Onun hasmı Allah olur gönle kibiri sokmaya

Şirin’e Ferhat olmalı benlik dağını delmeli
Gereğinde ölünmeli âb-ı hayat akıtmaya

Aşk odu düşende cana benlik biryân olup yana
Yanıp yanıp küle döne dilden feryât çıkartmaya

Bir can alırsa şol Mevlâ binlercesini de verir
Diyeti kendisi olur kantar terâzi tartmaya

Aşk yoluna girmeyene malı can’ı vermeyene
Hakk’ı candan sevmeyene mâşuk kendin tanıtmaya

Hakk nidâsın duymayanlar mala can’a kıymayanlar
Canları tatlı olanlar aşk yoluna meyl etmeye

Ben canımı aşka kattım aşkın lezzetini tattım
Lâkin bukadar anlattım aşkın sözü hiç bitmeye

Yunûsî mâşukun sözü Vallah mest eyledi bizi
Âşıkların gönül gözü müştak dîdâra bakmaya