Karlı, fırtınalı kış geceleri
Sıcaktı evimiz, sağdı Babamız
O’na yaslanırdık hep önceleri
Ardımızda karlı dağdı Babamız

Kazancı; kol gücü, alın teriydi
Dostuna vefâlı, sözün eriydi
Demezdi, sanırdık dertten berîydi
Çileyi üst üste yığdı Babamız

Sekiz nüfus vardı, şarttı geçimi
Durup dinlenmedi bir çay içimi
Dâim tevekkülden yana seçimi
Her sabah güneşle doğdu Babamız

Hoştu muhabbeti, tatlıydı sözü
Fakirlikten sebep yanıktı özü
Ne zaman ayrılsak, dolardı gözü;
Bazen yağmur ile yağdı Babamız

Kul HAKKI der; yazın sonu gazeldi
Herkesin Babası elbet özeldi
Varlığıyla dünya daha güzeldi
Bu dar yere nasıl sığdı Babamız