Bakıp da hallerime
İnsanlar dedi deli
Diyelim ki deliyim
Kim yazdı bu gazeli

Söylen bunca şiiri
Bir araya toplayıp
Yumağı hikmet yapıp
Yazabilir mi deli

Dost aşkın verdi bana
Etti tecellî cana
Gösterdi yüzün ra’na
İnsanlardan bezeli

Görünmez gözünüze
İnmez Hakk özünüze
Hikmet kapalı size
Dervişleri üzeli

Girmezdiniz vebâle
Ererdiniz kemâle
Bakardınız cemâle
Deseydiniz cezbeli

Şeriattir hep işim
Şükür helaldir aşım
Kırk dörde geldi yaşım
İsterim Lemyezel’i

Beni hoş görürdünüz
Dâhî hak verirdiniz
Kızmayıp severdiniz
Görseydiniz güzeli

Sırrım saklıdır gözden
Ayrıyım elbet sizden
Ben asılım siz cüz’den
Gönlüm aşkla bezeli

Gördüm dîdâr sakladım
Ben gayrıya bakmadım
Sevdim de hiç bıkmadım
Sırrı Hakk’ı sezeli

Olmuşam Hakk’a şâyân
Ettim hikmet-i beyân
Oldu hâlim nümâyan
Şiirleri yazalı

Yunûsî ârif oldum
İlm-i hikmetle doldum
Nihândım ayân oldum
Sırr gönlümden sızalı