Ben derd ile âh ederdim bana bu derd dermân imiş
İster idim hasretile dost yanımda pinhân imiş

Kanda idim fikr ederdim göğe bakıp şükrederdim
Dost benim gönlüm evinde tenim içinde cân imiş

Sanırdım kendim ayrıyım dost gayrıdır ben gayrıyım
Beni bu hayâle salan bu sıfât-ı insan imiş

İnsân sıfatı kendi Hak insanda (dır) Hak doğru bak
Bu insânın sıfatına cümle âlem hayrân imiş

Her kim ol insânı bile hayvân ise insân ola
Cümle yaradılmış kula insân dolu sultân imiş

Tevhid imiş cümle âlem tevhidi bilendir Âdem
Bu tevhidi inkar eden öz cânına düşman imiş

İnsan olan buldu Hakk’ı meclis onun oldur sakî
Hemen bu bî-çâre Yunus aşk ile âşina imiş