Ben ol yâri sevdiğimi nice bir gizleyebilem,
Gönlüme sığmaz n’ideyim, meğer râzım ile diyem

Dil tutuban yürüdüğüm yadlığıma delil imiş,
Yakam yadlık perdesini, hicâbımı ben giderem.

Onun ile ahvâlimi âlemlere bildireyim,
Çağıruban muştulayam, âlemi üstüme derem.

Âşıkların gönlü gözü maşûkaya açık olur,
Ben gönlümü kul eyleyem, başed ki maşûka erem.

Cânım kurbân kılam ona, ger cân kabûl kılar ise,
Kaçanısa ölesiyem , niçe bunda diri duram.

Şükrâne cânım üstüne ben dost için ölür isem,
Ölmek lâzımdır kamuya, ben ölmeden kanca varam?

Ol dost ile benim işim ölmek ile bitmeyiser,
Amelimdir bile varır toprağıma tuta girem.

Kamuların amelidir Münker Nekir olup gelen,
Benim amelim dost idi, amelimi tuta varam.

İlm ü amel sözü değil Yunus dili söylediği,
Dil ne bilir dost haberin, ben dost ile nice birem.