Bezm-i muhabbetde var nûr-i hüdâ nûr-i dil
Cennet-i gönlündedir kevser-i cân selsebil

Hâline sabreyle sen Yûsuf-i devr-i zemân
Muhsin sabırda olur gülbe-i dârü’l-emân

Her emrde tefvîz et hazret-i Hakk’a güzel
Gör ne sürûr bahşeder merhamet-i Lem-yezel

Hâmil-i îmân olan dünyâda görmez safâ
Derd-i derûna devâ hubb-i Hudâ’dır şifâ

Ana babadan Rahîm hazret-i Mevlâ Kadîm
Ashâb-i emrâzına dermân eder o Hakîm

Her ne dilerse Kerîm sebebini halkeder
Lutf-i kadim lutfeder ekdâr-ı kalbin gider

Hakk’ı bilen kullara ilticâlar eylemez
Erham olan Rab’bıdır gayriye derd söylemez

Hakk’a dayan her zemân gayriye etme gümân
Dergâh-i dârul-emân eylemişiz biz îmân

Dildeki nûr-i hüdâ sana yeter reh-nümâ
Dest-gîrindir Hudâ gayri değil innemâ

LUTFÎ diler dâimâ hazret-i Hakk’dan meded
Zât-ı Kerîm kuluna merhameti bî-aded