Bir gürûh vardır dem vurur
Ehl-i tevhidim, der durur
Selb-i izâfât etmeden
Evliyâyım der övünür
Sorsan Hakk’a köleyim der
Bu yolda ben öleyim der
Hâli değil, kâl ile der
«Tevhid budur» der kurulur
Çok sözleri bellilemiş
Divanlardan ezberlemiş
Kâmilini inkâr etmiş
Ben ihvanım der yorulur
Zikrederim der, gâfildir
Nefsim bildim der, câhildir
Rabb’isin bilmez, kâfirdir
Sûretâ mü’min görünür
Hakk’ı görür de, tanımaz
Kelâmın işitir duymaz
Elini öper de saymaz
Bir gün elbet bu sorulur
Âşıkım der, aşka yanmaz
Uyumam der, hiç uyanmaz
Hayâsızdır hem utanmaz
Âsilere kayd olunur.
AHMED çok gitme ileri
Mûtedil ol, kalma geri
Cümle Hakk’dır, var mı gayri
Gülde de diken bulunur…