Bir keder halk etse Rabbü’l-âlemîn
Mü’min-i muvahhide mükâfât eyler
Her ne diler ise cenâb-ı Mu’în
Hamd eden hâmidi mücâzât eyler

Belâya sabr eden kazâya rızâ

Cennet-i alâdır sabrına cezâ
Fâtımetü’z-Zehrâ câr-ı Murtezâ
Firdevs ravzasına mülâkat eyler

Her ne gelse Mevlâ’sından kuluna
Hamd ü şükrü ezkâr etse diline

Mağfiret fermânın alur eline
Rahmet-i Rahmân’a muzâfât eyler

Mü’mine ne gelse zât-ı Mevla’dan

Ayırmazsa kalbin Hak Teâlâ’dan Ayırmaz

Mevlâ’sı taht-ı livâdan Cenâb-ı zül Celâl beşâret eyler

Bulsun evlâdları ind-i Hüdâ’da

Merhamet mağfiret nûr-i hüdâda
Rahmet okur kullar bây u gedâ da

Mübârek rûhunu kerâmet eyler

Nûr-i îmân ile münevver evlâd
Âdâb-ı İslâmla olmuşdu âbâd
Merhamet-i Mevlâ eyleye dilşâd

Dergâh-ı Rahmân’da berâet eyler

Gönlünde göründü feyz-i Rabbânî
Kalbinde var idi hubb-i Rahmânî
Yüzünde eser-i nûr-i îmâni
Gören İslâm böyle şehâdet eyler

Vâlidesi bulsun bu derdde rahmet

Bu derdine Mevlâ ede merhamet

Cennet-i a’lâda bir bâkî devlet

Hazret-i Peygamber şefâ’at eyler

Mevlâ ihsân etsin sabr-ı cemîller

Hurmet bulur elbet derdli alîller
Cennet-i a’lâda zâd ü kalîller
LUTFİYÂ Mevlâ’sı ziyâfet eyler