Bir râha kudûm et ki hüdâsız demesünler
Bir gãra dühûl et ki sadâsız demesünler
Cân bahş ile cânâne fedâsız demesünler
Şâhâne reviş ol ki edâsız demesünler
Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler
Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

Gülzâr-ı cemâl-i cihânı eyle temâşâ
Bir güle meyil ver ki o gül solmaya hâşâ
Bir devlete yetiş güzelim başa ulaşa
Sevdâ-yı sivâdan fâriğ ol düşme telâşâ
Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler
Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

Bel bağlama cânâ bugün ebnâ-yı zemâne
Her gördüğünü sanma mâlik kâmil îmâne
Uzlet tarîkın dut varagör dârü’l-emâne
Hâtif-i gayb böyle dedi düşme gümâne
Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler
Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

Ankâ gibi ender bulunur yâr-i vefâdâr
Çâr-kûşe-i âlem doludur cevr-i cefâkâr
Göster güzelim bir bana kim nerde safâ var
Bu câm-ı fenâ içre ne zevk u ne şifâ var
Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler
Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler

LUTFÎ ne revâdır bu kadar devr-i zemânın
Cevrine tehammül edesin ol bî-emânın
Lutfuna keremine yine var mı gümânın
Aldanma âlına yeter ol kahr-i yamânın
Bir sohbeti gûş et ki safâsız demesünler
Bir şerbeti nûş et ki şifâsız demesünler