Bir şehre erişti yolum dört yanı düz meydan kamû
Ana giren görmez ölüm içer âb-ı hayvan kamû
Bir hoş güzel yapısı var otuziki kapısı var
Cümle şehirlerden ulu her yanı bağ bostan kamû
Âb-u havâsı mu’tedil giren çıkamaz ay-ü yıl
Dağları lâle ak kızıl bağlar gül-i handan kamû
Bülbülleri nalân eder cân-u dili hayrân eder
Bahçeleri seyrân eder her köşede hûbân kamû
Eşçârda sazlar çalınur dallarda meyve salınur
Sen sunmadan ol bulunur her emrine fermân kamû
Kim Selsebîl’den nûş eder rahik anı bîhûş eder
Tesnîm ebed sarhoş eder olur içen mestân kamû
Bu dediğim Cennet değil anlara ol minnet değil
Bunun sefâsı zevkine ehl-i cinân hayrân kamû
Şehr-i hakîkattir adı, Hakk sırrını bunda kodu
O sırra vâkıf olanı, Hakk eyledi mihmân kamû
Olmaz onlarda hiç fesad buğz-u hased kibr-ü inad
Cümle bilir yok aslâ yâd birbirine ihvân kamû
Özleri canlardan azîz sözleri ballardan lezîz
Yok anda sen ben siz ve biz birlik ile yeksân kamû
Ol şehre Mürsel gelmedi, anları dâvet kılmadı
Anlar yolu yanılmadı evsâfları Kur’ân kamû
Hakk mezhebi mezhepleri, deryâ-yı zat meşrebleri
Hâsıl kamu matlebleri, kadr içredir her ân kamû
Terk eylemişler kâl-u kîl lâl olmuş anlara bu dil
Her halleri Hakk’a delil hep mazhar-ı Rahmân kamû
Gerçi sana bakıp gözü, sohbet eder söyler sözü
Lâkin Hakk’ı bulmuş özü söyleştiği Fürkân kamû
Dünyâya anlar gelmedi, geldiyse de eğlenmedi
Şeytân oları görmedi, anda olar pinhân kamû
Ana girerse bir kişi gider gönülden teşvişi
Başına bu devlet kuşu konan olur Sultân kamû
Hemen ki ol şehre gelür her korkudan azâd olur
Yollarda billerde kalır div-u peri şeytân kamû
Dâr-ül emândır ol şehir lâkin girer yüzbinde bir
Sanma ana dâhil olur hûr-u melek rıdvân kamû
Kim ki o şehri özledi erenler izin izledi
Adâb-ı Hakk’ı gözledi irşâd eder Pîran kamû
Ehlini bul ol illerin sarpın geçersin billerin
Yırtar yalnız gideni kurd-u peleng arslan kamû
Ehline anlar bellidür zirâ bilür bir ellidir
Her birisi ahsen sıfat her müşküle bürhân kamû
Gir Enbiyânın silkine bin bu vücûdun fülküne
Kahreyle nefsin askerin gark eylesin tûfan kamû
Var “Semm-e Vech-ullâh”ı bul tâ görüne sana bu yol
Senden sana eyle sefer kim idesin seyrân kamû
Candan riyâzat-ı teap çeksin anı edüp taleb
Olur riyâzatın sonu derdlerine dermân kamû
Çek sînene dağ üzre dağ şol hasta gönlün ola sağ
Şâyed ola dağ üstü bağ yâdlar ola yârân kamû
Can ilidir vasfettiğim derd ile ta’rif ettiğim
Bundan inüp döküldüler bu tenlere her cân kamû
Gel tende koma cânını a’lâya çık bul kânını
Lâyık mıdır insâna kim yeri ola zındân kamû
Tut bu Niyâzî’nin sözün bunda aça gör gözün
Birgün gidersin ansızın görmez seni giryân kamû
Var ol hakîkat şehrine ir anda Hakk’ın sırrına
Dolsun senin de gönlüne deryâ olup irfân kamû