Yâ Rabbi! Biz ne bahtı siyah kimselermişiz!
Her ânı derd ü mihnet olan bir zamandayız!
Beyhûde gül ve lâle temennî edermişiz,
Gülzârı her şeyiyle solan bir zamandayız!

Hak, hâkimin ayakları altında çiğnenir,
San’at denen rezâlete kim baksa iğrenir!
Bilmem ki mektep ehli cehâlet mi öğrenir?
El-kıssa her şeyiyle yalan bir zamandayız!

İnsan hukûku dense odur gerçi tek ehil,
Gayrın hukûku lâkin umûrunda hiç degil!
Dilsiz, sağır ve kör yaşayan böyle kaç rezîl,
“Çağdaş” adıyla nâm salan bir zamandayız!

Çok merhametlidir, ite hatta eder kıyâm!
Yansın dilerse âlem-i İslâm fakat, ne gam!
Der’âda, Çin’de Gazze’de sürdükçe katliâm,
Yalnız durup da seyre dalan bir zamandayız!

Evlâdı can veren analar hep kan ağladı,
Dehşet duyan minik bebeler ihtiyarladı.
Vicdânı yok mu bilmiyorum, pas mı bağladı?
Hâlâ bu zulme kulp bulan bir zamandayız!

Bilmem geçer miyiz bu ağır imtihanları?
Kat kat aşar fakat sayımız kaltabanları,
Bizler, bu mendebûr çağın müslümanları;
Külliyyen acz içinde kalan bir zamandayız!