Biz bizi bilmez idik bizi kendinden eyledi
Eşkere kıldı bizi kendin pinhan eyledi
Biz bile pinhân idik gayrı sen ü ben idik
Mutlak bî-gümân idik hem bî-gümân eyledi
Toprağı kadarlardı sûreti hat bağladı
Durgurdu dört âleti adın insân eyledi
Çün yarattı Âdem’i bile idik biz kamu
Bu kamu hâs u âmu bir madenden eyledi
Asl-ı madende idik kaygısız ganî idik
Ol bî nişân cihânda şöyle revân eyledi
Görgil Çalap fazlını yıkmaz âsî gönlünü
Bin bin kerem lutf ile ol tercüman eyledi
Kamu bir yere gider kimse nicesi yiter
İki birdir bir biter gör bir neden eyledi
Çün nefs oldu havale dağıldık değme yola
Tatlı oldu nevâle ol sen ü ben eyledi
Ne sen ü ben ne filan ne tutar ise yalan
Dünya çirkine kalan işin gümân eyledi
Âdem’den buna değin ne ki gedâ var ne bay
Giymek ile yemeği bir taneden eyledi
Elest’te bile idik göz açtık “Belî” dedik
Yunus ile gayrını kamu birden eyledi