Bu ömrüm yok yere harc etmişim ben
Cânımı gör ne oda atmışım ben

Kimesne kimseye etmemiş ola
Onu kim kendime ben etmişim ben

Amelim rahtını derdim götürdüm
Kamu assum ziyâna satmışım ben

Cihânda bir sınık saksıdan ötrü
Güherlerim ziyâna satmışım ben

Amelim ne ki varsa hep riyâdır
Acebtir ihlâsı unutmuşum ben

Geceye iresini kimse bilmez
Tûl-i emel başın uzatmışım ben

Dükeli ömrünü harcına sürdü
Ziyândan bellidir ne ütmüşüm ben

Ağuya bal diye parmak uzattım
Aşıma zehr-i kâtil katmışım ben

Bîçâre Yûnus’un çoktur günâhı
Onun dergâhına yüz tutmuşum ben