Bugün erdi bana imdâd
Uyandı gönlüm oldu şâd
Dilerim Barî Mevlâ’dan
Vere her salike irşâd

Behey âşık şuûrun ne
Bu seyrânda şuhûdun ne ?
Çu vardın “Kabe Kavseyn”e
O zevkten var mı bir müzdâd

Müsemmâsın cemî esmâ
Sana tâlim olundu bil
Sen ol Ârif-Billâhsın
Sana İnsan denildi ad

Senin mülkün timârında
Melekler oldular memur
Ki sen mesned-i Âdem’sin
Mülk içi hep sana münkâd

Celâli perdesidir hep
Cemâlin setreder dâim
Cehennem gör hicâb oldu
Giremez cennete ifrâd

Bu varlık dağı ardında
Haber aldınsa, Şirin’den
O dağı delmeye ancak
Kişi kim olmalı Ferhâd

Zülüf-i Ma’şuk’u görmek
Kifâyet etmez âşığa
Yanar içi olur büryân
Ki vuslattır hemen maksad

Bu aşk, bir nâr-ı muhriktir
Olunmaz arzuya teşbîh
Ki cennet arzusunda hem
O zevke ermedi zühhâd

Okuyan ders-i Ma’şuk’u
O bildi hâlet-i aşkı
Olur FEHMİ gibi Mecnûn
Eder Leylâ’yı dilde yâd