Câhile versen öğüt emeğin hebâ eder
Almaz öğüdü câhil gafleti gıdâ eder

Hakk hakîkat söylesen kapatır kulağını
Söz ağızdan çıkarken tez onu inkâr eder

Söyler isen bâtıl söz açılır kulakları
Tasdik ederek onu hemence ikrâr eder

Cehennemdir ârife câhillerle oturmak
Girse meclise câhil ol meclisi dar eder

Her gül ile birlikte bulunur bir de diken
Hakk aşığın gül eyler câhilleri hâr eder

Bilmez âşık kıymetin esasen câhil olan
Hemi de din adına âşığı berdâr eder

Tanımaz câhil olan Mevlâ’nın has kulunu
Mevlâ sevdiği kulu âleme serdâr eder

Cehâlet büyük günâh ilimdir cehle penâh
Câhillikte kalanlar kendi kendin har eder

Kişi nefsin bilirse hem rahmeyler kendine
Nefsin bilmeyenlerin nefsi tez hunhar olur

Câhilin gözü kördür câhiller kindar olur
Şol nefsi emmâre ki câhili kindar eder

Câhilin nefsi yılan sanma bu sözler yalan
Zehirler âşıkları câhil nefsin mâr eder

Nefsin bilen ârifler semirtmezler nefsini
Nefs kalesini yıkıp gönlünü îmâr eder

Seviyorsan Mevlâ’yı tut ârifler eteğin
Âriflerin himmeti emmârey tîmâr eder

Yunûsî uzak ol sen gâfil’i câhillerden
Hakk sevdiği kulları kendisine yâr eder