Gönlümün esrârısın
Gözümün envârısın
Dilimin ezkârısın
Cânıma cân Efendim

Sen beni uyandırdın
Aşkınla hep yandırdın
Vuslatınla kandırdın
Cânıma cân Efendim

Her nereye baksam ben
Gözüme görünen sen
Gören de sensin benden
Cânıma cân Efendim

Ben bende buldum seni
Ayırma senden beni
Diri tutan bu teni
Cânıma cân Efendim

Fâni olunca hep ten
«Enelhak» dedin benden
Ruh zâhir bâtın beden
Cânıma cân Efendim

Ender fenâyım sende
Ender bekâ sen bende
Bir olduk cem’ul cemde
Cânıma cân Efendim

AHMED’i huzurundan
Zevk ile şuhudundan
Ayırma kulluğundan
Cânıma cân Efendim