Derde gama düşüp de verme kendine keder
Yunûsî boşver gitsin herkes kendine eder

Ben seni tanırım bak vermiş merhameti Hakk
Nâs olmuş deyip ahmak etme kendini heder

Bakıp içi görürsün o yüzden üzülürsün
Elinden bir şey gelmez böyle yazılmış kader

Duymaz kimse nâleni kırdı kader kalemi
Bezm-i elestten insan geldiği gibi gider

Dostum elimde değil gam çekip üzülmemek
Şeytân bağlamış ilmek ihvânları hep güder

Gözlerini bağlamış gaflet ile dağlamış
Dünyâyla büyülemiş etmiş hallerin beter

Ağız burun dil dudak gözü kulak yüz yanak
Akıl kalp ciğer dalak her yandan gaflet tüter

Bilmiyor hâlini nâs bak çoğu olmuş ahnas
Verip vesvesey hannas günâh gölüne atar

Aklı tamam açık göz dili kıvrak bin bir söz
Bilmez ki mühürlü öz hâb-ı gaflette yatar

Dinler Kur’ân anlamaz kılar namaz bî namaz
Versen öğüt dinlemez gözüne bön bön bakar

Yunûsî yazdırdı Hakk anlayan anladı bak
Anlamayanı bırak anlayana bu yeter