Dostlarım hep birleşmişler yıkıp beni tuş etmeye
Yıkılınca seyrederek gönüllerin hoş etmeye

Öfkeyle çekip gittiler yolu şeytân’ı tuttular
El tutup birlik ettiler haince bir iş etmeye

Şeytân ile birlik olup şekk-i gümân ile dolup
Şöyle beni münkir bilip and içmişler vaş etmeye

Kin’i nefret nefretle dolmuşlar şeytân’a ortak olmuşlar
Hep birden kavilleşmişler benimle savaş etmeye

Bir dem olmuşlardı uzak kurmuşlar görmedim tuzak
Çekmişler tuzak içine her bir yandan taş atmaya

Doğruya yalanı katıp ihânet okunu atıp
Çıkar için beni satıp gözlerimi yaşartmaya

Bâde’yi gaflet içmişler dîn-i îmân’dan geçmişler
Gizli gizli anlaşmışlar şol hödüğü baş yapmaya

Çok dedim dinlemediler uyardım anlamadılar
Daldılar havzu fitneye habis suyla duş etmeye

Dâvet etti de gittiler ninni deyip avuttular
Cinnîler afsun ettiler gözlerini şaş etmeye

Almayın kötü söz dile dostluk kolay geçmez ele
Dost olarak şeytân ile Hakk kimsey yoldaş etmeye

Melekleri cin zanneder fitneyi de din zanneder
Dostu ile alay eder Hakk kimsey kalleş etmeye

Mü’min olanlar dinlesin sözüm Hakk’tır iy anlasın
Verdi ise bir kere söz sözün feramuş etmeye

Yunûsî’yim verdimse söz dönmem artık yansa da öz
And içtim Allah için ben dostla zehri nuş etmeye