Dün yolda yoldaş olanlar bugün bize atarlar taş
Kardeşimdir dediklerim isyan edip çektiler baş

Sesi hannası duydular nefsi emmâra uydular
Bizi mücrimden saydılar dostum iken oldular vaş

Dost diyerek sırırı verdim altlarına minder serdim
Âhirde ihânet gördüm sırlarımı ettiler faş

Dedim Hakk’ı uymadılar verip gûş’u duymadılar
Gözleri var görmediler göremez güneşi huffaş

Bize derler idi bu bir şimdi diyorlar ikidir
Üç deseler dahi şaşmam etti şeytân gözlerin şaş

Hakk’ın kulunu yerdiler hükmü zâhirden verdiler
Hikmeti göremediler çün gafletle yediler aş

Kalpten çıktı Rahman Rahîm oldu gönülleri sakim
Revâdır bunlara cahîm yumuşaktır bunlardan taş

Selâm sözde kelâm dilde sanırsın ki bunlar yolda
Bilmezler mârifet irfân sözler dolu özleri boş

Yunûsî sen Hakk’a yalvar dönek olmuş cümle kullar
Nefs şeytâna tapmış bunlar döneklerle olma yoldaş