Duyduğunu aynen ilet
Söze yalan katma gönül
Dil askerine sahip ol
Zehirli ok atma gönül

Dâim nazar eylediği
Dahi çok değer verdiği
Hakk’ın meskenim dediği
Bir mabedi yıkma gönül

Nefsin peşinden giderek
Husûmet-i kin güderek
Ölümünü unutarak
İftirâlar atma gönül

Gördün işte dünyâ boştur
Ahret dâim dâhî hoştur
Âhiret yolu yokuştur
Eyle tâat yatma gönül

Kaplamış bir yanını nur
Gör ki diğer yanında nâr
Sen nur olan kapıdan gir
Kendin oda atma gönül

Aç kapını dervişlere
Hakîkate ermişlere
Senden bir şey isteyince
Kaşlarını çatma gönül

Miskinleri sevdi isen
Bir kaç lira verdi isen
Allah’ını bildi isen
Onu başa kakma gönül

İnsanlar şaştı yönünü
Göremez oldu önünü
Bilmezler işin sonunu
Sen Hakk’ı bırakma gönül

Bak senin insan dediğin
Gönül verip güvendiğin
Şeytânların uşağıdır
İnsanlara bakma gönül

Hâmân-ı Kârun gittiler
Bak kötü ad bıraktılar
Hâk-ı çamura battılar
Kötü adla gitme gönül

Yunûsî hoş dinlediysen
Bu söz yeter anladıysan
Erenlerin meclisinden
Dışarıya çıkma gönül