Ey nefs-i bed-ter bes değil midir
Bu kadar kibr ü inâdın senin
Yüz yere koymak hoş değil midir

Kara taş mıdır bünyâdın senin

Daima bir şirk açup açarsın
Benlik şerâbın her-dem içersin

Fir’avun gibi Hak’dan kaçarsın

Şeytan mı oldu üstâdın senin

Hakk’a ibadet aslå yok sende
Âbid olana eylersin hande
Nefs ü şeytane olmuşsun bende

İblîsden eşed fesâdın senin

Farzı sünneti lâ-şey sayarsın
Râh-i bâtıla gider uyarsın

İbrâhîm’leri nåre koyarsın
Nemrûd mu olmak murâdın senin

Teberrî etdin edeb hayâdan

Geçmedin aslå kibrü riyâdan

Nasibin yok mu nûr-i zıyâdan
İnkâr mı oldu güşâdın senin

Sevmedin bunda savm u salâtı

Vermedin hani mâlin zekâtı
Nasıl geçersin yarın sırâtı
İslâmdır ancak bir adın senin

Mahlük-ı Hakk’a merhametin yok

Muâmelede mürüvvetin yok
Dîn-i İslâma muhabbetin yok
Küfr ü kebair îcâdın senin

Bir hizmetin yok tevhîd yolunda
Âfet-i âteş mürde dilinde
Herkese zulüm etmek elinde

Cehennemdedir feryâdın senin

MUHAMMED LUTFÎ söyler bu sözü

Kimin ki münevver olmuşsa gözü

Mü’min olanın utanır yüzü

Mevlâ’dan olsun irşâdın senin