Ey şâh-ı Rusül sen heme gümrâha emânsın
Hem bâ’is mahbûb-ı mahlûk-u cihânsın

Sen olmasan olmaz idi bu seb’a semâvât
Hem bulmaz idi kimse hayât tenlere cansın

Medh eyledi bizzat seni Ol Halıki ekvân
Kim medhe sezâ eşref-i halk gevhere kânsın

Verildi şefâ’at sana ey melce-i ümmet
Ol bize şefi’ sen ki Şehi kevn mekânsın

Kuddûsî-i miskin kapuna geldi habîbâ
Sâillere ihsân edici bir ulu Hansın