Ey sâkî-i devr-i zemân gözler seni mestâneler
Ey fâtih-i dâru’l-emân devrân eder peymâneler

Ey sâkî-i meyhânemiz gözler seni mestânemiz
Şem’a yanar pervânemiz açıla şerâb-hâneler

Sâzendelerin sâzına bak mestlerin niyâzına
Mağbeçenin hem nâzına candan geçer dîvâneler

Ellerde şerâb gülleri gerdende gül kâkülleri
Nağme-nevâdır dilleri meyhânede dürdâneler

Ebrû kemân bir nev-civân zülf-i siyeh serv-i revân
Pîr-i mugãn âlî dîvân kurmuş döner rindâneler

Verir şerâb-ı vahdeti mestâne eder himmeti
Sermest bulur bu devleti içer mey-i mîrâneler

Ejder eden asâları mest eyleyen Mûsâ’ları
Ref’eylemiş Îsâ’ları LUTFÎ bu şerâb-hâneler