Ey yârenler tınman bana, ben yine n’oldum bilmezem,
İlm ü amel sorman bana, divâne oldum bilmezem.

Ayruksu nesne tutmışım, bildiklerim unutmuşum,
Cânımı aşka atmışım, anda ne buldum bilmezem.

Aklım yavu vardı besi, dağıldı fikrim kamusu,
Boşaldım uş doldum veli, neyile doldum bilmezem.

Aşkım beni yakıp durur, gönlüm dosta akıp durur,
Devşirimezem ben beni, dembeste kaldım bilmezem.

Ben aşksızın olamazam, aşk olucak ben ölmezem ,
Aşktır hayâtım hâsılı, aşktan gayrısın bilmezem.

Bu aşk ile bulanığım, ne esriğim, ne ayığım,
Ne uyurum ne uyanığım, hayrân u mestim bilmezem.

Sen beni şeyh oldu diye, benden nasihat isteme,
Ben sanırım key bilirim, uş şimdi bildim bilmezem.

Âşık Yunus sen cânını Hak yoluna eyle fedâ,
Bu şeyh ile buldum Hakk’ı, ben gayrı nesne bilmezem.