Ezelden âdet-i Mevlâ dostuna
Sevdiği kulunu mübtelâ eyler
Alınca abdini kerem destine
Anı bir derd ile ibtilâ eyler

Sabr ile selâmet buldu erenler

Belâları baldan tatlı görenler
Her ne gelse Hak’dan lezzet bulanlar
Dergâhında anı ictibâ eyler

Ne kadar Mevlâ’sı verirse derdi

Dergâh-ı Mevlâ’ya mültecâ kendi
Her ne verse Hudâ kudretin kandi
Hudâ’dan gelene merhabâ eyler

Ma’şûkundan her ne gelse âşıka
Kevser-i cennetdir rûh-i fâika
Verirler hediye elbet lâyıka
Sadr-ı esrârina âşinâ eyler

Herbir derdin elbet dermânı vardır
Dermân ise derde dâimâ yârdır

Erbâb-ı derd olan bil bahtiyârdır
Derd ile kurbiyyet intihâ eyler

Derd odur ki kulu bahtiyâr eder

Derdi dermân olur veremler gider

Derdliye Mevlâ’sı merhabâ eder
LUTFi bu derd abdi zül -velâ eyler