Ezelî bu aşkı ben, bu mülke sürüp geldim,
Bir idim onda şeksiz, uş yine bire geldim.

Ol birin nûru bana göründü er yüzünden,
Cân göziyle ol nûru ben bunda sora geldim.

Ol nûru göreliden unuttum kendözümü,
Sanasın Mûsâ benem, hâcete Tûr’a geldim.

Tûr-ı münâcât bana durduğum yerde olur,
Benim bugün Bâyezîd uş gizli sırra geldim.

Ezel benim ilimdir, Elest benim yolumdur,
Ezel ile Elest’i ben bunda göre geldim.

Ben ezelden var idim, maşûk ile yâr idim,
Hak veribidi âlemi göre geldim.

Çün gökden yere yağdım, yerden göğe çok ağdım,
Âdem donun donandım, devrânım süre geldim.

Et ü deri büründüm, geldim size göründüm,
Adımı Âdem kodum, ondan zuhûra geldim.

Aşk esritti cânımı, uş Ene’l Hak dedirir,
Korku gitti gönlümden, Mansûr’um dâra geldim.

Aşktan dertli olana, dermânım vardır benim,
Aşk sayrısı olana, erkândır sora geldim.

Mecnûn kadehin aldım, Leylâ gönlüne daldım,
Çün Hakk’ı ayân bildim, ondan sınıra geldim.

Bundan böylesi bilgil pâdişâh iklîmidir,
Dört yanım didâr oldu, gör ne hûb yere geldim.

Bana bu aşk dolalı, adım Yunus olalı,
Ayân oldu pâdişâh, kulum şükrâne geldim.