Dev aynasında yalan aksi seyreder Firavun!..
Kibirle kendine hâşâ ki tanrı der Firavun!..

Mısır’da Yâkub’un evlâdı per-perîşandır,
Cenâb-ı Yûsuf için böyle şükreder Firavun!..

Zaaf ve zillete düşmüş, zavallı kul-köleler…
Çalıştırır taşın altında, cebreder Firavun!..

Düşünde, düştüğü zulmün görür netîcesini,
Sinirlenir, yılan ağzıyla küfreder Firavun!..

Rüyâda gördüğü, Yâkûb oğullarındandır,
Hayâtı onlara gaddarca zehreder Firavun!..

«Dökün, doğan bütün erkek bebeklerin kanını!»
Kıpırdamaz kara vicdânı, emreder Firavun!..

Vezîri, hayrı değil ille şerri tavsiyede,
Şu kanlı kâseyi Hâman’la devreder Firavun!..

Doğar da Hazret-i Mûsâ, onun evinde büyür,
Zulümle kendine aslında cevreder Firavun!..

«Bırak inâdını!» dendikçe artırır küfrü,
Kan eyleyip Nil’i, deryâya gadreder Firavun!..

Dirilt gönlünü îmanla tevbe et, yoksa,
Cenâb-ı Hak seni ahlarla haşreder, Firavun!..

Müsâade almadan (!) îmân eden adamlarını,
Asar, keser, nice vahşetle kahreder Firavun!..

Dolunca mühleti sabrın, zuhûr edince kahır,
Sular dahî kabarır, haykırır: «Geber Firavun!..»

«İnandım, onların îmânı haklıdır!» dersin,
Fesâd akıl boğulurken mi fikreder, Firavun?!..

Ne oldu orduların, heybetin sönüp gitti,
Kibirli tâğuta bak, oldu derbeder Firavun!..

Asırlar önceki, gayyâyı boylamıştı fakat,
Bugün de zulmünü ekranda neşreder Firavun!..

Garip tecellisi Hakk’ın, ne sırlı bir sınama,
O gün zavallı olanlar bugün birer firavun!..

Bebek-kadın demiyor, ambulâns-hekim demiyor,
Füzeyle saldırıyorken diyor ki: «Taşla savun!..»

Hatırlatır sana, Tâlî, hesâbı var, bu kanın;
Bu kanlı sahneyi Hak’tan, ne setreder Firavun?!..

Adın nebîden alınmış, fakat için firavun;
Ederse fayda; devâm et, neseple-soyla avun!..

Adâletin ile Mûsâ’ya benzemezsen eğer;
Nebîler, ismini lânetle zikreder, Firavun!..