Gel ey bahr-i hakâyıkta taleb kılmayan esdâfı
Gel gevherlerinden hem haberdâr olmayan gönül
Gel ey âşık ödüne pervâne gibi cânın atmayan
Gice gündüz işi bülbül gibi zâr olmayan gönül
Tükendi ömrün ey gönül hebâ yerlerde gafletle
Gel ey ömrü tamam olunca bîdâr olmayan gönül
Sudan bir ibret almadın niçin dâim akıp çağlar
Gel ey vahdet denizini talebkâr olmayan gönül
Erişti cümle menzile yol ehli sen düşüp kaldın
Seni nidem bu yollarda bana yâr olmayan gönül
Kamûnun derdine dermân sen imişsin bu âlemde
Niyâzî derdimendin derdine çâre olmayan gönül