Gel ey nûr-i îmân gönlüm senin aşkın safâsından
Edüben zevk-ı rûhânî bulup şevkın şifâsından

Zihî dilber sana nisbet nice Yûsufların husni
Olur mevhûm huzûrunda Hudâ’nın Enbiyâsından

Seni ey şâh-ı evreng-i risâlet bir Hudâ sevdi
Bi-külli âlemin halkı senin nûrun zıyâsından

Bu mihr ü mâh u encümler olamaz mihrine zerre
Duramaz cümlesi karşu utanırlar zıyâsından

Gürûh-i Enbiyânın server-i Serdârısın Ekrem
Seni halk eyledi Allah o nûr-i Kibriya’sından

Senin husnin kitâbını okurlar arş-ı a’lâda
Bulurlar izzet ü devlet oluben âşinâsından

Elâ ey cümlenin şâhı risâlet burcunun mâhı
Bütün gözler bu dergâhı ümem ü Enbiyâsından

Senin kadrin muallâdır livâü’l-hamd ile fermân
Yedindedir kıyâmetde olup Hakk’ın atâsından

Seni sevdi ve sevdirdi över Kur’ân’da bir Allah
Sana kurbân olup cânım geçüp rûhi fedâsından

İlâhî kemter-i müznib bu LUTFÎ’yi bu Sultâna
Bu kadr ü kıymete bahş et geçüp cümle hatâsından