Gelmiş de kırk yaşına
İsyan eder Sübhana
Geçmiş ömrü boşuna
Uymaz yüce Kur’ân’a

Îmân kalbine girmez
Âmâ’dır gözü görmez
Aklı hikmete ermez
Bak dildeki sühana

Olmamış mânâ kısmet
Nasibi değil ismet
Dünyâdan alır lezzet
Meyili aş’ı nân’a

Gaflet içinde yaşar
Nefsin peşinde koşar
Vebâl boyunu aşar
Mücrim gelmiş cihana

Değil tavrı Rahmânî
Hayvânîdir hayvânî
Günâhı olur mânî
Bahsetme dinden ona

Aslı menî düşünmez
İşin sonunu görmez
Yüce Hakk’a sığınmaz
Ettim hayret ben ona

Kendini ilah sanır
Ağrır başı sızlanır
İnanın şaşa kaldım
Ben bu insanoğluna

Okumaz hiç Kur’ân’ı
Eder rehber şeytân’ı
Gezer de tüm cihanı
Girmez Hakk’ın yoluna

Böyle buyurdu Âyet
Dinlemezsen sen şâyet
Etmezse Hakk hidâyet
Azap eder canına

Ömrü gafletle geçer
Hayvan gibi yer içer
Yazık îmânsız göçer
Bilmem ne der Rahmân’a

İnsan iken har olur
İşi âh-ı zâr olur
Rahmetten mahrum kalır
Göndermezler cinana

Koyup hikmeti söze
Ettim nasihat size
Hakk bakmaz âsî yüze
Dostum sen inan bana

Yunûsî düşün taşın
İşin sonunu düşün
Kırk dörde gelmiş yaşın
Eyle kulluk MENNÂN’A