Gezdim köy ve şehirlerde çok insanla sohbet ettim
Herkes hoş sohbetti lâkin vâsıl olanı görmedim

Kimi görsem dosttur deyip Hakk için muhabbet ettim
Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım

Hep aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım
Hakk’ı sevenler söylesin ötmez mi hiç can bülbülü

Gönül bahçesi içinde gören var mı açan gülü
Dostum belki bir gün açar incitip de kırma dalı

Ararım derdime çâre yol kapalı gitsem yâre
Kardeşim dediğim canlar çekinmeden attı nâre

Sen de güvenme kimseye acımadan çeker dâre
Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım

Hep aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım
Dedim ki gönlümde yâr var dinleyip de duymadılar

Koca koca taşı atıp bağrımı yaraladılar
Hem iftira hem bühtânla adımı karaladılar

Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım
Hem aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım

Sabır ver Allah’ım sabır zâlim kullarına karşı
Dostum dedim kucakladım yedim ondan büyük taşı

Ne edip nereye gitsem dolmuş zâlimlerle çarşı
Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım

Hep aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım
Gönlüm halvet arzu eder yolum hizmeti emreder

Etsem hizmet Mevlâ için ins-i cin düşmanlık eder
Bilirim varsam Şeyh’ime sen sabır et evladım der

Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım
Hep aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım

Yunûsî sen tasalanma kazan kuyuyu düşecek

Allah’ın hikmetine bak hikmeti gören şaşacak
Ayân olunca adâlet Rahmet deryâsı taşacak

Binlerce insan içinde ehli gönül bulamadım
Hep aradım kendim gibi vefâkar yâr bulamadım